9 مارس 2024- یک مطالعه ی آزمایشی که در دنیای واقعی انجام و اخیراً در ژورنالDiabetes Technology & Therapeutics منتشر شده است، اثربخشی سماگلوتید را در کاهش شاخص توده ی بدنیو وزن بدن، و بهبود معیارهای گلایسمی در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا به دیابت نوع 1 (T1D) نشان داد.
محققان نوشتند: ما قویاً انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی و آینده نگر با آنالوگ‌های جدیدتر GLP-1 مانند تیرزپاتید و سماگلوتید را برای افراد مبتلا به T1D مرتبط با اضافه وزن/چاقی توصیه می‌کنیم.
بیش از دو سوم از افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در اروپای غربی و ایالات متحده چاق یا دارای اضافه وزن هستند که مانند دیابت نوع 2(T2D) منجر به مقاومت به انسولین می شود. آنالوگ هایGLP-1 در بیماران مبتلا به T2D ایمن و موثر هستند، علاوه بر اثرات مثبت آنها بر بیماری کلیوی دیابتی و بیماری قلبی عروقی، معیارهای گلایسمی را بهبود می بخشند و به کاهش وزن کمک می کنند. هیچ یک از آنالوگ های GLP-1 موجود، در حال حاضر برای بیماران T1D تایید نشده اند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دوز بالاتر سماگلوتید( آگونیست گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون یا (GLP-1 را برای افراد با شاخص توده بدنی (BMI) بیشتر از 27 کیلوگرم بر متر مربع تأیید کرده است. دکتر Satish K. Garg، و همکارانش از دانشگاه کلرادو دنور در ایالات متحده، استفاده واقعی ازsemaglutide را در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا به دیابت نوع 1 ارزیابی کردند.
برای این منظور، محققان یک مطالعه ی مروری گذشته نگر نموداری بر روی 50 بیمار دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا بهT1D که درمان با سماگلوتاید را شروع کرده و به مدت یک سال تحت نظارت قرار گرفته بودند، انجام دادند. گروه کنترل شامل 50 بیمار همسان سازی شده با کامپیوتر(از نظر نژاد، جنس، BMI، وزن و مدت دیابت) در یک دوره مشابه بود که هیچ داروی کاهش وزنی مصرف نمی کردند. میانگین سن و مدت ابتلا به دیابت به ترتیب 42 و 27 سال بود.همچنین، معیارهای گلایسمی اندازه گیری شده توسط مانیتورهای مداوم قند خون (CGM)، استفاده از پمپ انسولین،BMI و وزن بدن در ابتدای تحقیق در دو گروه مشابه بود.هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c) در هنگام شروع تحقیق در گروه سماگلوتید به طور غیرمعنی داری کمتر بود (به ترتیب 7.6٪ در مقابل 8.2٪). دوز کل روزانه انسولین(TDD) و دوز انسولین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در گروه سماگلوتید در ابتدای تحقیق بالاتر بود، بدون تفاوت در دوز انسولین بازال یا پرندیال.
محققان دریافتند که درمان با سماگلوتاید سبب کاهش قابل توجه میانگین BMI، HbA1c، وزن بدن، انحراف استاندارد قند خون اندازه گیری شده باCGM ، و ضریب تغییرات (CV) و افزایش زمان قند خوندر محدوده (TIR) نسبت به گروه کنترل شد، بدون ایجاد تغییر در دوزهای انسولین، زمان بالاتر از محدوده (TAR) یا زمان کمتر از محدوده (TBR).
در نتیجه، این مطالعه نشان داد که سماگلوتاید در کاهش قابل توجه وزن بدن و BMI در طول یک سال در بیماران مبتلا به T1D دارای اضافه وزن یا چاق بی‌خطر و مؤثر است و معیارهای گلایسمی را بهبود می‌بخشد از جمله، CGM TIR،HbA1c و تغییر پذیری گلایسمی، بدون تفاوت در دوز انسولین.
محققان نوشتند: مشابه با مطالعات انجام شده در بیماران مبتلا به T2D، برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی این داروها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا به T1D، نیاز به کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شده ی بزرگ و طولانی‌مدت با سماگلوتید یا آنالوگ‌های جدیدترGLP-1 مانند tirzepatide، وجود دارد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/semaglutide-effective-for-weight-loss-and-improving-glycemic-control-in-type-1-diabetes-study-125555